Los Doscientos se ponen en marcha

Cuando empezó el proyecto de leer Todo tiene un precio junto con doscientos voluntarios no sabía a qué atenerme: ¿Cómo sería la experiencia de conocer la opinión de doscientas personas que están leyendo a la vez tu novela?

Los Doscientos ya se han puesto en marcha y empiezan a llegar los comentarios. Para mí, la sensación es doble. Por un lado, me deja boquiabierta el modo como los lectores hacen suya la trama. Por otro, ando algo despistada por el alud de comentarios. Quiero participar sin interferir.

Ahora mismo estamos en ascuas, esperando a que todos terminen la novela para poderla comentar sin riesgo de desvelar el final. Mientras, van llegando fotos de libros, de libros y rosas, de libros y lectores, y reseñas publicadas en su casa por quienes ya llegaron al final, como Cristina o Bruna.

De verdad que es emocionante.

PD: Para quienes no pudieron estar en St Jordi: tenemos crónica detallada y reportaje gráfico por cortesía de JP.

Suscríbete y haz que tu talento sea más visible.

9 comentarios en “Los Doscientos se ponen en marcha”

  1. Hola Neus!! soy una de las participantes del proyecto y ayer me acabé tu libro, me ha encantado, ha sido llegar a la mitad y no poder soltarlo. Es cierto, ¿hasta dónde estamos dispuestos a llegar? ¿De verdad todo tiene un precio? Además me ha resultado muy interesante el postgrado de Marketing, vamos, si por mi fuera sería un éxito seguro porque no paro de recomendarlo. De hecho tengo un blog y voy a hacer un post sobre el libro recomendándolo más aun (http://all4chicas.blogspot.com/2010/04/todo-tiene-un-precio.html).

    ¿Habrá segunda parte? ¿Qué será de Sara trabajando con Oliva? Y, ¿su matrimonio?

    Soy kamaleon en la red Trnd ;o)

    ¡¡Enhorabuena!!

  2. Fantástica iniciativa, Neus. Sean como sean las sensaciones que recojas, serán positivas y aportarán mucho al desarrollo comercial del libro.

  3. Hola Neus!
    Formo parte del proyecto de los 200. Ya me he terminado el libro.
    La verdad es que me han enganchado las historias personales de las tres protagonistas. Con cualquiera de ellas puedes sentirte identificada en algún momento de tu vida.
    Personalmente me he sentido más identificada con Elena. Y con las opiniones de algunos de sus compañeros sobre ellas, Fina, por ejemplo.
    El lenguaje sencillo, urbano, actual hace que sea muy fácil seguirlo.
    Aunque algunos momentos puedan ser desgarradores y de actividad frenética, no es difícil darse cuenta que hay muchas mujeres trabajadoras en este país que pueden encontarse en su misma situación.
    Y a pesar de todo, siempre hay una luz al final del túnel, por muy negro que éste pueda parecer.
    Después de leerlo, y tomando como referencia algunas de las experiencias del libro, he podido aconsejar a alguna amiga. Porque siempre suele pasar que los problemas se viven tan en primera persona que el difícil coger perspectiva, y nada como leerlo en tercera persona para darse cuenta que a veces la solución está más próxima de lo que parece.
    Un saludo muy afectuoso, y no me importaría nada una segunda parte…ya!

  4. Espero que no corramos la misma suerte que los famosos 300 ;))
    Una coincidencia: en la encuesta previa, utilicé el mismo término, «emocionante para la autora» en una pregunta sobre qué me parece la iniciativa, sin haber leído este post.
    Y qué buena novela, Neus. Me está encantando.
    Un abrazo.

  5. Hola Xris, P, Laura y Fernando.
    Quizás lo sepáis ya (intuyo que Fernando, seguro), pero yo lo escribo igualmente. La mejor recompensa a pasarse días «en la cueva» inventando un mundo que no existe es saber después que, para quienes leyeron, por un momento ese mundo existió.
    «gracias» como palabra se queda pequeña.

  6. O sease…No puc explicar el final encara? Pues sepan ustedes que las tres protas se lian entre si y se van a Cancún a montar un chirnguito playero. Uy!, Ya lo he dicho. En fin, que te la saps llarga Arqués! No somos los 300 espartanos aquellos pero si 200 seguidores fieles (aunqué me imagino un 89% de feminas) para «fer-la petar», que decimos por aquí. En fi, ens llegim!

    PS Claro, yo me siento representado en el pobre marido de Fina. ¡Un mártir!

  7. Hola Neus!!!
    Soy de las 200 afortunadas que han tenido el placer de leer tu libro.
    Y debo decirte que me está gustando mucho, voy por un poco más de la mitad y de momento me tiene enganchada..!
    Me inscribí al proyecto más que nada por curiosidad, ya que me encanta leer y nunca había leído un libro de este estilo (Suelo leer novelas de misterio, policiacas, humor y poco más.)
    Y resulta que gracias a la curiosidad te he descubierto.
    Y como te digo de momento el libro me tiene enganchada y me está gustando mucho.
    En cuanto lo termine me vuelvo a pasar por aquí y te dejo mi opinión!!
    Un beso y felicidades por el libro que seguro será todo un éxito!!

  8. Anna - sarebuc

    Hola Neus!!
    Tal i com et deia ahir mateix, el llibre em tenia molt enganxada, tant que avui ja me le acabat!
    Dons la meva opinió es moolt positiva!!
    M’ha agradat molt (les situacions en que es troben els personatges que son molt reals, els personatges en si, i la forma senzilla i clara com està explicat tot el llibre)
    La veritat es que qualsevol dona que treballi, sigui o no mare, es sentirà identificada, sinó en totes en la majoria de les situacions.
    Els personatges son molt propers i fan que et sentís molt identificat.
    Em va sorprendre el caràcter de “Gregorio” amb la pobre fina… No comento mes per qui no hagi acabat el llibre… tingui com jo una sorpresa final!

    En fi, aquí espero la segona part!jeje

  9. Hola Neus!

    yo no entré a formar parte de los 200 porque estaba en otros proyectos pero me quedé con las ganas. Me parece estupendo por tu parte el querer conocer de forma directa la opinión de los lectores. Estaré pendiente de las críticas, suerte con el libro.

Responder a Lauraram Cancelar respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *